مک کینزی گزارش داد: تغییر به سمت سیستم‌های تولید به‌موقع (just-in-time) و ناب به شرکت‌ها کمک کرده بود تا کارایی خود را بهبود بخشند و نیاز خود را به سرمایه در گردش کاهش دهند. اما خبرگان صنعت قطعات الکترونیک با توجه به اتفاقات سال های اخیر پس از اپیدمی جهانی کوید-19 به این نتیجه رسیده اند که داشتن موجودی پشتیبان کافی از قطعات الکترونیک کلیدی یک شاخص حیاتی است که می‌تواند تأثیر مالی ...
در سال 2001، موجودی قطعات الکترونیک در زنجیره تامین بیش از تقاضا بود به طوریکه بیش از 13 میلیارد دلار از نیمه هادی ها به تنهایی توسط سازندگان، توزیع کنندگان و مشتریان حذف شدند. مردم هنوز هم از یادآوری این خاطره دل خوشی ندارند.
در سال 2021، چنان کمبود شدیدی برای سفارش قطعات الکترونیک وجود داشت که صنعت خودروسازی بیش از 100 میلیارد دلار از فروش خود را از دست داد زیرا امکان خرید قطعات الکترونیک مورد نیاز خود را نداشت.
برای دو دهه، زنجیره تامین قطعات الکترونیک تلاش کرد تا نحوه تامین مواد اولیه به صورت just-in-time (JIT) باشد و ساخت به صورت build-to-order (BTO) باشد تا تامین بیش از نیاز به حداقل رسانده شود. هدف این بود که "مقدار مناسب" به ازای هر سفارش ساخت، فقط به خطوط تولید تحویل داده شود، دقیقا به همان مقدار که آنها مورد نیاز هستند که این پارامترها توسط مشتریان نهایی، عمدتا OEM ها و ارائه دهندگان خدمات EMS تعیین می شدند.
پیش بینی در صنعت الکترونیک بسیار بد است.
یکی از سازندگان قطعات الکترونیک اخیراً گفت: زمانی که تقاضا برای لوازم الکترونیکی در ابتدای سال افزایش یافت، هیچ کس آمادگی لازم را نداشت. انتظار می رود کمبود قطعات الکترونیک فعلی تا سال 2022 ادامه داشته باشد.
بررسی تقاضای قطعات، چه اکتیو و چه پسیو، تغییر در شتاب کلی زمان تحویل را در هفته اول سپتامبر نشان می دهد.
یکی از موارد ثابت در صنعت الکترونیک این است که ساخت قطعات بین 16 تا 18 هفته طول می کشد. بنابراین، زمان‌های سررسید - فاصله بین ثبت سفارش قطعه و دریافت آن - نشان‌دهنده میزان پاسخگویی عرضه به تقاضا است.
طبق گفته شرکت اطلاعاتی بازار LevaData، در حال حاضر، زمان تحویل مجموعه ای از قطعات الکترونیکی - اکتیو و پسیو - به طور متوسط 22 هفته است که برای برخی از محصولات در حال تثبیت است. پس از تجربه یک افزایش چشمگیر 2 تا 3 برابری در میانگین زمان تحویل قطعات الکترونیک طی 8 تا 12 ماه گذشته، به نظر می رسد که وضعیت ممکن است دوباره تغییر کند و تأخیرها در حال کوتاه شدن باشند یا در برخی موارد حداقل شروع به تثبیت شدن کنند.
ECIA در جدیدترین گزارش خود، به کاهش قابل توجه زمان تحویل محصول در تمام دسته‌ها از جولای تا آگوست اشاره کرد. البته نیمه هادی ها و خازن ها همچنان دارای زمان تحویل های طولانی و تاخیر در تحویل هستند و همچنین برخی از محصولات مانند میکروکنترلر ها و میکرو پروسسورها ، زمان سررسید تا یک سال و بیشتر هم دارند.
در ابتدا شاهد افزایش شدید زمان تولید کالاهای مورد استفاده دستگاه های الکترونیکی مانند MCU ها، MPU ها و دیودها بودیم که الان این روند رو به بهبود است
چند راه برای تفسیر این روند رو بهبود وجود دارد:
- عرضه/تقاضا قطعات الکترونیک شروع در حال متعادل شدن است و به حالت عادی باز می گردد
- مشتریان متوجه شده اند که نمیتوانند توقع داشته باشند هر قطعه ای را هر لحظه لازم داشتند تهیه کنند و بهتر است برای آن ها برنامه ریزی طولانی مدت به صورت پیش سفارش داشته باشند.
- تولیدکنندگان قطعات الکترونیک به دلیل محدودیت عرضه، پیش بینی های خود را کاهش دادند.
- قطعه سازان در حال تولید قطعات الکترونیک بیشتری هستند
LevaData گزارش داد: «برای اولین بار در ماه‌های اخیر، زمان های تحویل سفارش قطعات الکترونیک در حا کاهش و رو به تعادل می باشد - به‌ویژه در گروه قطعاتی که در ابتدا بیشترین افزایش زمان تحویل کالا را داشتند»
این شرکت اشاره کرد که با تغییرات ایجاد شده احتمالا احتکار قطعات و افزایش قیمت بی رویه قطعات رو به کاهش و بهبود برود.
سازندگان و توزیع‌کنندگان قطعات الکترونیک، الگوهای خرید تاریخی مشتریان را زیر نظر دارند و با احتیاط در ارتباط با سفارش‌های غیرمعمول بالا عمل می کنند تا از احتکار که این مشکلات را بیشتر می کند تا جای ممکن جلوگیری کنند. آنها همچنین با مشتریان برای یافتن قطعات الکترونیک جایگزین برای طرح های خود همکاری می کنند.
LevaData خاطرنشان کرد: تثبیت زمان‌های تولید می‌تواند به این معنی باشد که بازار نیمه‌رساناها به سمت تعادل بیشتر بین عرضه و تقاضا برمی‌گردد. با این حال، عوامل پیش بینی نشده بی ثبات کننده دیگری مانند تعطیلی Covid-19، همچنان بر این روند در سه تا شش ماه آینده تأثیر خواهند گذاشت.
به گفته مؤسسه جهانی مک‌کینزی و سایر مشاوران، کووید-19 برخی از ضعف‌های اساسی در زنجیره تأمین را آشکار کرده است.
مک کینزی گزارش داد: تغییر به سمت سیستم‌های تولید به‌موقع (just-in-time) و ناب به شرکت‌ها کمک کرده بود تا کارایی خود را بهبود بخشند و نیاز خود را به سرمایه در گردش کاهش دهند. اما با اتفاقات سل های اخیر به این نتیجه رسیده اند که داشتن موجودی پشتیبان کافی از قطعات کلیدی و موجودی ایمنی، یک بافر حیاتی است که می‌تواند تأثیر مالی ناشی از اختلالات را به حداقل برساند. همچنین می‌تواند شرکت‌ها را برای پاسخگویی به افزایش ناگهانی تقاضای خرید قطعات الکترونیک حمایت کند.
بیشتر بدانید :